Άρδην, να αλλάξουμε ρότα· άρδην, να αποκαθηλώσουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα·

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Νέα κυκλοφορία: νέος Ερμής ο Λόγιος με αφιέρωμα στην ελληνική Ιστορία: Από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ

Κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία και από αύριο στα περίπτερα, για ηλεκτρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Το αφιέρωμα τχ. 15 του νΛΕ αφορά στην ελληνική Ιστορία και την αποδομητική ιστοριογραφία, με αφετηρία τις πρόσφατες προτάσεις της επιτροπής του «Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής» για τη διδασκαλία της Ιστορίας.
Στην Ανακοίνωση της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς», που υπογράφεται από τον Β. Φίλια και την Α. Σιδέρη-Τόλια, τονίζεται πως η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας υποβαθμίζει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, χρησιμοποιεί το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικής παιδείας, αμφισβητεί την ίδια την ιδέα του έθνους, με στόχο τη διαμόρφωση μιας ταυτότητας

προσαρμοσμένης στη Νέα Τάξη και στην παγκοσμιοποίηση.
Το κείμενο του Κυριάκου Κατσιμάνη, «Πίσω από τις λέξεις κρύβονται οι προθέσεις – Οι υποβόσκουσες ιδεολογικές “σταθερές” του σχεδίου προγραμμάτων του ΙΕΠ για την ιστορία», επικεντρώνεται στο θεωρητικό πλαίσιο του Σχεδίου και εξετάζει λεπτομερώς τις προτάσεις του. Διαβάζουμε μερικούς τίτλους των κεφαλαίων του: Ιστορία και «Πολιτική Παιδεία»· Εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, σχετικοποίηση της ιστορικής αλήθειας· Η υποβάθμιση του σχολικού εγχειριδίου· Ιστορική αμνησία και ιστοριογραφικός αναθεωρητισμός· Εθνική ταυτότητα «πλουραλιστική» ή μήπως ενοχική; Αποσιώπηση εθνικής συνείδησης και αμφισβήτηση ιστορικής συνέχειας κ.λπ.
Ακολουθούν τρία εκτενή κείμενα του Γιώργου Καραμπελιά («Από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ, Η γένεση της αποδομητικής ιστοριογραφίας»), του Άγγελου Γουνόπουλου («Ο Eric Hobsbawm και η επινόηση της “επινοημένης παράδοσης”», Α΄) και του Γιώργου Κοντογιώργη («Ο Eric Hobsbawm και ο ελληνισμός ως έθνος-κοσμοσύστημα»), που εξετάζουν τη γένεση της αποδομητικής ιστορικής σχολής στην Ευρώπη, με πρόσφατο εκπρόσωπο τον Χομπσμπάουμ, και την εδραίωσή της στην Ελλάδα. Για να πραγματοποιηθεί η μετάβαση από το ελληνικό έθνος-κράτος σε μια απλή επαρχία –οιονεί αποικία– μιας παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης, θα πρέπει, μέσα σε λίγα χρόνια, να αποδομηθεί η εθνική ταυτότητα ενός πανάρχαιου έθνους. Και εάν ο ηλεκτρονικός Τύπος αποτελεί τον κυριότερο μηχανισμό αυτού του πολιτισμικού εξανδραποδισμού, ωστόσο είναι απαραίτητη και η συνδρομή της «υψηλής κουλτούρας».
Όπως υπογραμμίζει ο Γ. Καραμπελιάς, η νεώτερη εθνοαποδομητική ιστοριογραφία κυριάρχησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, και προπαντός κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, μεταφέροντας στην Ελλάδα όλες τις ιδεοληψίες και τα «πορίσματα» μιας αγγλοσαξονικής ιστορικής Σχολής, η οποία, ήδη με τον Τόυνμπη, αναπαράγει τα βασικά στερεότυπα του Φαλμεράυερ ενώ, εσχάτως, αναζωπυρώθηκε με αφετηρία Άγγλους και Αμερικανούς ακαδημαϊκούς, κατ’ εξοχήν τον Ρόμιλυ Τζένκινς, τον Σύριλ Μάνγκο και τον Έρικ Χομπσμπάουμ.
Ο Άγγελος Γουνόπουλος εγκύπτει στη σύνολη θεωρητική αντίληψη του Eric Hobsbawm, ο οποίος χαρακτηρίζει επινοημένες όλες τις «παραδόσεις» και υποστηρίζει πως ενώ έχουν εμφανιστεί πολύ πρόσφατα –στα πλαίσια της νεωτερικότητας, εξαιτίας των απαιτήσεων της συγκρότησης των εθνικών κρατών–, τους αποδίδουμε ένα ιστορικό βάθος που δεν έχουν! Έτσι, μπορεί να «κατασκευαστεί» θεωρητικά η έννοια του έθνους ως κατασκευής – μέσω επινοημένων παραδόσεων.
Τέλος, ο Γ. Κοντογιώργης ανασκευάζει συστηματικά τις απόψεις του Χομπσμπάουμ για το ελληνικό έθνος («Όλα τα έθνη είναι σχετικά πρόσφατα και σχετικά τεχνητά δημιουργήματα. Αυτό ισχύει και για το ελληνικό έθνος που δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα»), καταδεικνύοντας τη συνέχειά του: «Η ελληνική ταυτότητα αποτελεί μία σταθερά που συγκροτείται ήδη κατά τους κρητομυκηναϊκούς χρόνους και εξελίσσεται μεταλλασσόμενη αδιάκοπα έως τη σύγχρονη εποχή».
Για το ζήτημα της εθνολογικής σύστασης των Ελλήνων, παραθέτουμε δύο κείμενα. Στο πρώτο, «Οι εθνολογικές εξελίξεις του ελληνικού λαού», ο Νίκος Σβορώνος υποστηρίζει πως, παρά τις σλαβικές επιδρομές, «μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνισμός που έμεινε επί τόπου ήταν αρκετός σε όγκο και σε συνοχή, ώστε να μπορέσει να ξαναρχίσει σύντομα την ανάκτηση των χαμένων εδαφών και να αφομοιώσει με τον καιρό τα ξένα αυτά στοιχεία». Την άποψή του επιβεβαιώνει το δεύτερο άρθρο ερευνητών, υπό τον καθ. Γενετικής των ΗΠΑ, Γιώργο Σταματογιαννόπουλο, στο European Journal of Human Genetics, –το οποίο και παρουσιάζει ο Νίκος Κελέρμενος–, με τον τίτλο «Η γενετική των πελοποννησιακών πληθυσμών και η θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννησίων Ελλήνων», που διαπιστώνει πως «η μέση κοινή καταγωγή με τους Γάλλους κυμαίνεται σε 39-42%, με τους Ανδαλουσιανούς 53–62% και με τους Ιταλούς 85–96%. Αντίθετα, η μέση κοινή καταγωγή με τους σλαβικούς πληθυσμούς είναι πάντα <15%. Οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικά περισσότερο διακριτοί από τους σλαβικούς πληθυσμούς και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερη ομοιότητα με τους νοτιοευρωπαϊκούς πληθυσμούς».
Ο Σπύρος Κουτρούλης κλείνει το αφιέρωμα με τη μελέτη, «Είναι ο Ίων Δραγούμης πρωτοφασίστας και τρομοκράτης; Οι αστοχίες ενός βιβλίου του Γιάννη Μάζη». Πράγματι, ο Γ. Μάζης δηλώνει πως δεν έχει «καμία αμφιβολία ότι (ο Δραγούμης) ήταν ένας πρωτο-φασίστας», ενώ το βιβλίο του αποτελεί «συνέχεια» του βιβλίου του Σπ. Μαρκέτου, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Πώς φίλησα τον Μουσσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού. Ο Γ. Μάζης παραθέτει ως τεκμήριο την άποψη του Μουσολίνι ότι «χωρίς το κράτος δεν υπάρχει έθνος», ενώ ο Δραγούμης πιστεύει, αντίθετα, ότι το έθνος μπορεί να υπάρξει χωρίς το κράτος. Ο Κουτρούλης παρουσιάζει πληθώρα στοιχείων που καταδεικνύουν πως ο Δραγούμης ήταν σε επικοινωνία με εκπροσώπους της Αριστεράς, όπως ο Κορδάτος και ο Γιαννιός, ενώ επηρέασε αποφασιστικά τον βενιζελικό Θεοτοκά. Τέλος, τα Φύλλα Ημερολογίου μας αποκαλύπτουν τη μετατόπισή του σε μια ιδεολογία πατριωτική, δημοκρατική, κοινοτική, σοσιαλιστική.

Στο Α΄ Μέρος του τχ. 15 του νΛΕ στο άρθρο ομάδας του περιοδικού Economist, με τον τίτλο «H υποχώρηση της παγκόσμιας εταιρείας» διαβάζουμε: «Το 2016, οι διεθνείς επενδύσεις των πολυεθνικών μειώθηκαν κατά 10–15%. Το ποσοστό επί των πωλήσεων που πραγματοποιούν οι δυτικές εταιρείες έξω από τις χώρες προέλευσής τους έχει συρρικνωθεί. Τα κέρδη μειώνονται και οι ροές των νέων επενδύσεων των πολυεθνικών έχουν αρχίσει να συρρικνώνονται επί του συνόλου του ΑΕΠ. Η παγκόσμια εταιρεία βρίσκεται σε υποχώρηση. Το αποτέλεσμα θα είναι η ανάδυση μιας πιο κατακερματισμένης και τοπικιστικής εκδοχής καπιταλισμού, που πολύ πιθανόν θα χαίρει μεγαλύτερης στήριξης από την κοινή γνώμη. Και η εμμονή στις παγκόσμιες εταιρείες θα θεωρηθεί ως ένα πρόσκαιρο επεισόδιο στη ιστορία των επιχειρήσεων, αντί για το τέλος της.» Μια έρευνα δημοσιευμένη στο εβδομαδιαίο «ευαγγέλιο» των μεγάλων επιχειρήσεων και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που καταλήγει σε ανάλογα συμπεράσματα έχει προφανώς ιδιαίτερη σημασία.
Ο Πιερ Μουσό ομ. καθηγητής Παν/μίου, συγγραφέας του βιβλίου, Η βιομηχανική θρησκεία. Μοναστήρι, μανιφακτούρα, εργοστάσιο. Μια γενεαλογία της επιχείρησης, που δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 2017 παρουσιάζει στο άρθρο του «Η βιομηχανία γεννήθηκε στα μοναστήρια» μια περίληψη του δοκιμίου του. Σύμφωνα με τον Μουσό, «Η γενεαλογία της βιομηχανικής θρησκείας εγκαινιάζεται στη Δύση με τη γρηγοριανή μεταρρύθμιση του μοναχισμού. Ακολουθεί η γέννηση της σύγχρονης επιστήμης και το πρόγραμμα του Καρτέσιου, και ολοκληρώνεται με τη βιομηχανιστική επιλογή του 1800· τέλος σήμερα ο «σιλικονισμός» ενσαρκώνει έτσι την τελευταία φιλελευθερο-ελευθεριακή εκδοχή απορρόφησης της πολιτικής από τη βιομηχανία.
Ο Γιάννης Δ. Ιωαννίδης στο κείμενό του «Λόγος και Μύθος κατά του Μηδενός» εισήγηση που εκφωνήθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Παπαϊωάννου Φιλοσοφικά Μελετήματα υποστηρίζει πως « …ίσως μπορούμε να καταλάβουμε βαθύτερα τον Κ.Π. ως τον στοχαστή μιας μεγάλης σύνθεσης και μιας μεγάλης αντίθεσης συνάμα: της σύνθεσης του Λόγου με τον Μύθο εναντίον του Μηδενός. Να, συγκεκριμένα, γιατί μιλώ για έναν άνθρωπο που δεν είχε μόνο γερό μυαλό (πόσα γερά μυαλά δεν γοητεύει άραγε το Μηδέν;), αλλά συνάμα γενναία κι ευαίσθητη ψυχή». Και καταλήγει: «Η αγωνία του Κ.Π. να συνενώσει και πάλι τον Λόγο και τον Μύθο, ώστε ν’ απομακρύνει το Μηδέν και να διασωθεί το Νόημα, είναι η αγωνία της εποχής μας, η αγωνία μας. Το παρήγορο είναι πως βρισκόμαστε σήμερα ακόμα πιο βαθιά μέσα στην «καρδιά του κτήνους» απ’ ό,τι εκείνος, κι ίσως έτσι μας είναι ευκολότερο να διακρίνουμε προς τα πού υπάρχει φως διεξόδου.»
Ο πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Ρακκάς στη μελέτη του «Δημοκρατία: Διαδικασία ή μοντέλο κοινωνίας; Η ελληνική δημοκρατική κληρονομιά, βάση για ένα νέο πρόταγμα κοινωνίας» υποστηρίζει πως «η πολιτική και ιδεολογική εξίσωση, της δημοκρατίας με την εθνική ταυτότητα, την παιδεία και τον πολιτισμό, μπορεί να αποτελέσει τη βάση ώστε να βρούμε μια διέξοδο από τον εγκλωβισμό μας στις διαιρέσεις του παρελθόντος, κυρίως αυτήν μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς». Μια διέξοδος που θα επιτρέψει να εκφραστούν σε ένα ρεύμα αλλαγής όλες οι δυνάμεις εκείνες της ελληνικής κοινωνίας που παρέμειναν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής αυτά τα χρόνια της καθίζησης και της παρακμής της ύστερης μεταπολίτευσης. Το τρίπτυχο πατριωτισμός-παιδεία-δημοκρατία μπορεί να αποτελέσει τη βάση ώστε να εκφραστούν πολιτικά και ιδεολογικά όσοι βρίσκονται «από κάτω», σήμερα, στην ελληνική κοινωνία. Γιατί είναι ικανό να εμπνεύσει ένα όραμα για την ανύψωσή τους σε ρόλο «θεματοφύλακα της ελευθερίας του έθνους», που σήμερα απειλείται αποφασιστικά, και ταυτόχρονα σε ρόλο «κύριων της δικής τους ιστορίας».

Η ομ. καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου Ιωάννα Τσιβάκου στο άρθρο της «Οι πολιτιστικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης» υποστηρίζει πως «στην κρίσιμη εποχή που διανύουμε ως ελληνική κοινωνία, απαιτείται από πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες η εμπέδωση μιας εθνικής κουλτούρας που θα υπερβαίνει το ατομικό και θα προσφέρει το έδαφος για την ανάπτυξη στην κοινωνία κάποιων στοιχείων που θα της επιτρέπουν να δει τη ζωή στην αιωνιότητά της και όχι στην προσωρινότητά της, να δει το παρόν ως συνέχεια του παρελθόντος, και το παρόν ως τον βατήρα για το άλμα στο μέλλον. Μια τέτοια κοσμοαντίληψη δύναται να εμποτίσει την ατομική συνείδηση με την απαραίτητη συναίσθηση της διάρκειας, ώστε να αναλάβει έργα μακράς πνοής και ευθύνες που χρονικά την προσπερνούν»
Ο νομικός και συγγραφέας Δημήτρης Μπελαντής στο άρθρο «Ο Γκράμσι, οι διανοούμενοι και η στελέχωση της ελληνικής Αριστεράς, από την πρώτη Μεταπολίτευση ως τον ΣΥΡΙΖΑ» υποστηρίζει πως «Η Αριστερά της Μεταπολίτευσης κυβερνά την χώρα και διαχειρίζεται την καπιταλιστική εξουσία και την ακραία νεοφιλελεύθερη μνημονιακή διαχείριση, στην οποία έχει δώσει ένα παρατεταμένο φιλί ζωής». Συμβάλλει στην ψευδοηγεμονία («συντεχνιακή διαχείριση» και όχι γνήσια «ηγεμονία», κατά την εννοιολογία του Γκράμσι) των φιλελεύθερων, φιλοεξαρτησιακών και καπιταλιστικών αντιλήψεων και πρακτικών. Χωρίς αυτόν τον ρόλο της Αριστεράς της Μεταπολίτευσης, η διαχείριση του κεφαλαίου και των φιλοϊμπεριαλιστικών/οιονεί αποικιοκρατικών πολιτικών θα ήταν, από την άποψη των κοινωνικών συναινέσεων, εξαιρετικά δυσκολότερη».
Στην βάση των παραπάνω σκέψεων και επισημάνσεων, τονίζει ο Μπελαντής «χρειάζεται μια μακρά και κοπιώδης διερεύνηση και αυτοκριτική σε βάθος από όσους ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη της κοινωνικής Αντιπολίτευσης και των χειραφετητικών προταγμάτων (η έννοια της Αριστεράς είναι, δυστυχώς, εξαιρετικά φθαρμένη πια). Γνωρίζουμε αρκετά καλά την ελληνική Αριστερά εδώ και τρεις δεκαετίες. Η αντίδραση και η αδράνεια, το θάψιμο των αιτιών, θα είναι πολύ ισχυρότερα στοιχεία από την αναγεννητική προσπάθεια. Όμως, αξίζει να προσπαθήσουμε.»

Ο Θόδωρος Ντρίνιας στο εκτενές δοκίμιό του «Προσφυγικό, ανθρωπισμός και πολιτική –
ανιχνεύοντας τα τυφλά σημεία της κυρίαρχης αφήγησης» υποστηρίζει μεταξύ άλλων πως η «ένταση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος συνέπεσε με την κορύφωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της χώρας και ήρθε να προσθέσει ένα ακόμα πολύπλοκο στη φύση του και την αντιμετώπισή του πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Η σημερινή κυβέρνηση ήλθε στη εξουσία επικαλούμενη, σχεδόν αποκλειστικά, την ανάγκη κατάργησης των μνημονίων και διαγραφής του χρέους. Όμως, μετά το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015 και την υπογραφή των νέων μνημονίων και παρά την ακόλουθη δεύτερη εκλογική της νίκη, διέρχεται μια συνεχή κρίση». Απέναντι σε αυτήν «ο ανθρωπισμός, που προβάλλει η κυβέρνηση ως θεμέλιο του σχεδίου αντιμετώπισης και πολιτικής διαχείρισης του πρόσφατου προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος, είναι ένας ανθρωπισμός-ενεργό στοιχείο της πολιτικής επικοινωνίας η οποία οριοθετεί και δομεί το πολιτικό σύστημα· ένα πολιτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται πολλαπλώς στον αγώνα διατήρησης της εξουσίας. Έχοντας καταρρεύσει το πολιτικά νομιμοποιητικό αφήγημα του αντιμνημονίου και της αντίστασης στους ισχυρούς, αντικαθίσταται πλέον από εκείνο της κυβέρνησης-θεματοφύλακα των ανθρωπιστικών αξιών και υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών». Εξάλλου ο «ανθρωπισμός εξελίσσεται σε κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία στα τέλη του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα. Η δυτική Αριστερά, μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, προσχώρησε ομοθυμαδόν στην ιδεολογία των νικητών του Ψυχρού Πολέμου». Σημαντική «είναι η επίδραση της ανθρωπιστικής πολιτικής στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Τα υπάρχοντα κόμματα και πολιτικές οργανώσεις αναδιατάσσονται και επανατοποθετούνται με βάση το “ανθρωπιστικό κεκτημένο” στη διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Επιφανείς ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κινήσεων αλληλεγγύης προωθούνται σε κρατικές και κυβερνητικές θέσεις διαχείρισης του προσφυγικού, ακόμα και υπουργικές. Εκατοντάδες άλλοι που δραστηριοποιούνταν ενάντια στο κοινωνικό σύστημα, συντηρώντας την αίσθηση ότι στέκονται έξω από αυτό (sic), τώρα ευθυγραμμίζονται με τις πολιτικές απαιτήσεις του κρατικά προωθούμενου ανθρωπιστικού σχεδίου, ακόμα και αν το μετονομάζουν, ως έσχατο φύλλο συκής, σε «αλληλέγγυο». Πολλοί, δε, από αυτούς, χρησιμοποιώντας αυτό το φύλλο συκής, ενσωματώνονται και στο οικονομικό σύστημα· είναι εντυπωσιακός ο αριθμός «αντισυστημικών» ακτιβιστών που εργάζεται πια στις δομές στήριξης των προσφύγων/μεταναστών και στις ανθρωπιστικές ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται ανά την επικράτεια.»
Πάνω στο ίδιο ζήτημα σε συνάφεια με το προσφυγικό ζήτημα των ελληνικών πληθυσμών της Μ. Ασίας μετά το 1922 η ιστορικός και συγγραφέας Μαρία Βεϊνόγλου στο άρθρο «Σύγχρονα προσφυγικά θέματα και οι Πρόσφυγες της Συνθήκης της Λωζάννης» παρατηρεί πως «συχνά, τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε να αναπτύσσεται μια φιλολογία σε έντυπα, οργανώσεις, αλλά και προσφυγικά σωματεία, η οποία, αυθόρμητα και από αλληλεγγύη, τείνει να παραλληλίζει και να ταυτίζει την άφιξη στην χώρα μας (και προς τη Δύση), “προσφύγων” από την Μέση Ανατολή, εξ αιτίας των εκεί πολέμων αλλά και για αναζήτηση στην Δύση καλύτερων συνθηκών ζωής και εργασίας, με την βίαιη έξωση των χριστιανών της Μικράς Ασίας που είχε ως αποτέλεσμα την συμφωνία για υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (Συνθήκη της Λωζάννης – 1923). Είναι προφανές ότι τα ιστορικά δεδομένα που οδήγησαν στην εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων στην Ελλάδα ΔΕΝ σχετίζονται με τις προσπάθειες για τακτοποίηση του σύγχρονου προσφυγικού μεταναστευτικού προβλήματος».
Στο Β΄ Μέρος του νέου Λόγιου Ερμή διαβάζουμε στις βιβλιοπαρουσιάσεις του τεύχους δύο κείμενα του Σωτήρη Γουνελά και του Δημήτρη Νόλλα. Ο πρώτος παρουσιάζει το βιβλίο του Νοβάλις Ύμνοι στη Νύχτα και ο δεύτερος το δοκίμιο του Λάκη Προγκίδη Υπό την παπαδιαντικήν δρυν. Οι «Ύμνοι στην νύκτα» κυκλοφόρησαν σε δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-γερμανικά) από τις εκδόσεις Περισπωμένη (Αθήνα, 2016, 95 σελ.), σε μετάφραση Κώστα Κουτσουρέλη, εισαγωγή του ιδίου και επίμετρο του Λούντβιχ Τηκ. Οι Ύμνοι, σύμφωνα με τον Σ.Γ. «παρουσιάζουν θαυμαστή ποικιλία ύφους και μορφής αλλά και θαυμαστή ενότητα. Άλλοτε έντονα έμμετροι, άλλοτε πεζοί, παρουσιάζουν ένα συνδυασμό αφήγησης και λυρισμού, στοχασμού και βαθιάς ποιητικής αίσθησης, με πετάγματα και συλλήψεις που κινούνται στην κυριολεξία μεταξύ ουρανού και γης». Ο Νόλλας υπογραμμίζει πως ο «Προγκίδης κάτω απ’ τον ίσκιο της παπαδιαμαντικής βελανιδιάς, μιλώντας μας για το έργο, υμνεί τον “ελληνικό τρόπο”, μιλεί για όλα αυτά που μας συνέχουν και μας κάνουν να ελπίζουμε πως η ανθρωπολογική χωματερή μπορεί πράγματι και να μην είναι η αμετάκλητη μοίρα μας».

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Άνοιξε ο δρόμος για ένα από τα σημαντικότερα έργα στην Δυτική Αττική και ειδικότερα του Ασπροπύργου.


 
 Η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της 20 ης Ιουλίου 2017 να γνωμοδοτήσει θετικά στην ίδρυση Επιχειρηματικού πάρκου στο Δήμο Ασπροπύργου,
που αφορά έκταση περίπου 2.000 στρεμμάτων με φορέα υλοποίησης το Βιομηχανικό Πάρκο Νοτίου Τομέα (ΒΙ.ΠΑ.ΝΟΤ), αποτελεί εξέλιξη κομβικής σημασίας, που επετεύχθη με την συνεργασία της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Ασπροπύργου. Παρότι η υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος βρίσκεται ακόμα στην αρχή, η απόφαση του Περιφερειακού συμβουλίου ανοίγει επιτέλους τον δρόμο, έστω και μετά από δέκα περίπου χρόνια ενεργειών, ώστε, να μπει τάξη στο πολεοδομικό χάος που επικρατεί στην συγκεκριμένη περιοχή του Δήμου Ασπροπύργου. Επιπλέον η εξέλιξη αυτή, σηματοδοτεί κινήσεις που πρέπει να γίνουν από όλες τις πλευρές, ώστε να τερματιστεί η  πολεοδομική και χωροταξική αναρχία που επικρατεί σήμερα και σε άλλες βιομηχανικές περιοχές της Δυτικής Αττικής.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΣΤΑ Α΄& Β΄ΚΑΠΗ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ


Ένας σημαντικός πυλώνας δράσης για τα Κέντρα Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Αγίων Αναργύρων Καματερού είναι αυτός της Δια Βίου Μάθησης.
Αναγνωρίζοντας το δικαίωμα στους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας στη μάθηση καθώς και στην ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων δόθηκε η ευκαιρία σε μέλη του Α΄& Β΄ΚΑΠΗ Αγίων Αναργύρων να παρακολουθήσουν πρόγραμμα εκμάθησης αγγλικής γλώσσας (2016-2017). Απώτερος στόχος του προγράμματος η διατήρηση σε καλή κατάσταση της νοητικής λειτουργίας των συμμετεχόντων και συμμετεχουσών. Έρευνες τα τελευταία χρόνια επισημαίνουν πως η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας μόνο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει σε έναν άνθρωπο καθώς επιβραδύνει σημαντικά την άνοια της Τρίτης Ηλικίας.
Ωστόσο, η υλοποίηση του εν λόγω προγράμματος δεν θα ήταν εφικτή αν δεν είχαμε την έμπρακτη συμπαράσταση της κ Καφαντάρη, από τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών Καφαντάρη που βρίσκονται στο Δήμο Αγίων Αναργύρων, η οποία ανιδιοτελώς παρείχε την εκπαιδευτική υποστήριξη του προγράμματος. Με ευαισθησία και συνέπεια στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια που κατέβαλαν τα μέλη των ΚΑΠΗ μας και για αυτό της είμαστε ευγνώμονες.

Συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της η Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιλίου


Συνεχίζει τις καλοκαιρινές παραστάσεις της η Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιλίου, μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα της στο φιλόξενο θέατρο του Πάρκου «Αντώνης Τρίτσης» στις αρχές Ιουλίου,
με την ξεκαρδιστική κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά «Ο Αφελής», σε σκηνοθεσία του δημοφιλούς ηθοποιού Γιώργου Ματαράγκα.
Πρόκειται για ένα έργο αναπάντεχων ανατροπών, του 1973, με δυνατούς χαρακτήρες, απίστευτη δράση, όπου με τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών της Θεατρικής Ομάδας του Δήμου Ιλίου, έτυχε της εγκάρδιας υποδοχής των θεατών στις παραστάσεις που ακολούθησαν σε Δήμους της Αττικής, ενώ το ταξίδι συνεχίζεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος:

«Η Θεατρική μας Ομάδα αποτελείται από ερασιτέχνες ηθοποιούς, από ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Ο δάσκαλος και σκηνοθέτης της, ο γνωστός ηθοποιός Γιώργος Ματαράγκας, εργάστηκε με μεράκι, αξιοποίησε το ταλέντο του κάθε ηθοποιού της ομάδας και το αποτέλεσμα είναι συγκινητικό και άξιο συγχαρητηρίων. Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε, ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεφύγει, να γελάσει και η επιλογή του συγκεκριμένου έργου του Δημήτρη Ψαθά, με το καυστικό και εύστοχο χιούμορ του, ήταν πραγματικά εύστοχη.»


 http://www.pitsounicity.gr/ilion/12339-synexizei-tin-epityximeni-poreia-tis-i-theatriki-omada-tou-dimou-iliou

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Κυκλοφορεί η Ρήξη Ιουλίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου
Κυκλοφορεί  η Ρήξη Ιουλίου. Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τα μέσα Αυγούστου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 
Διαβάστε στην Ρήξη:
Αφιέρωμα στο Κυπριακό, όπου συνέβη μια σημαντική ήττα της Τουρκίας 
  • Τουρκία, Μία σημαντική ήττα της Τουρκίας, της Σύνταξης
  • Ο Νίκος Κοτζιάς και οι Λάπωνες Παγκρατίου, του Λάζαρου Μαύρου
  • Κραν Μοντανά: Το Βιετνάμ της Δ.Δ.Ο., του Αλέκου Μιχαηλίδη
  • Η Τουρκία πέτυχε αυτά που ήθελε, Δηλώσεις του υποψήφιου για την προεδρία της Δημοκρατίας, Νικόλα Παπαδόπουλου
  • Απαιτείται αλλαγή πορείας για τον κυπριακό ελληνισμό, του Κωνσταντίνου Χολέβα
  • Δικτατορία και Κύπρος: Το μεγάλο φιάσκο, του Σπύρου Κουτρούλη
  • Τι συνέβη στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974;
Πολιτική

  • Η Ελλάδα ως αποικία,  του Γιώργου Καραμπελιά
  • Οι άνεργοι νέοι της κρίσης, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου
  • Προσφυγικό: Ψέματα και Αλήθειες, του Γεώργιου Αγιωργούση
  • Το μοίρασμα της αποικίας, του Γιάννη Ξένου
  • Θέλουν συνταξιούχους χωρίς διάθεση για ζωή, του Χαράλαμπου Μουργή
  • Απρόσμενη υποβάθμιση των στρατιωτικών σχολών, του Κωνσταντίνου Γρίβα
Επικαιρότητα
  • «Στου τουρισμού την ανοχή», του Γιώργου Ρακκά
  • Προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση, του Χαγκέα

Παιδεία
  • Συνέδριο ΟΛΜΕ, Η τέχνη της παράλυσης, του Τάσου Χατζηαναστασίου
  • Οι καθηγητές καταδικάζουν τις αλλαγές στην σχολική ιστορία
  • Ο υπουργός Παιδείας, το άσυλο και το άβατο

Κοινωνία
  • Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, Ή από τον Βαρουφάκη στον Τσακαλώτο, του Γιώργου Καραμπελιά
  • Εγνατία: Των διοδίων το… κάγκελο
  • Τζίτζικες και μέρμηγκες, του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Οικολογία
  • Αντίδραση στα Αιολικά στη Σαμοθράκη, του Δημήτρη Μπούσμπουρα

Διεθνή
  • Η «Νέα Δεξιά» και ο «Πόλεμος των λέξεων»!, του Βασίλη Στοϊλόπουλου
  • Κι όμως, βρέχει στην Ανταρκτική!
  • Η μοναξιά των υπερμοντέρνων Ιαπώνων
  • Η Ρωσία προμηθεύει S-400 την Τουρκία
Ιστορία – Ιδέες – Πολιτισμός
  • Η πολύτιμη συμβολή των Ελλήνων στον πολιτισμό των ανατολικών Σλάβων, του  Αντρέι Αλεξάνδροβιτς Μπελέτσκι*
  • Ξεφυλλίζοντας, του Παναγιώτη Κόρπα
  • Το ακροκέραμο της σιωπής, του Ιωάννη Μιχαλακόπουλου
  • Ο Ελληνικός Κινηματογράφος στα χρόνια των μνημονίων, του Κώστα Σαμάντη
  • Αρτέμης/Ευθύμης (Α/Ε), μια τομή στην ελληνική χίπ-χοπ σκηνή, του Φώτη Μελέτη

Λησμονημένες Ιστορίες
  • Σταυροί στα χιόνια, του Κωνσταντίνου Μαυρίδη
Κινηματογράφος
  • Ο πλανήτης των πιθήκων, του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

  • Τα σκίτσα του Νικόλα
και πολλά άλλα…

Κάντε μια διαδικτυακή συνδρομή στη Ρήξη

%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ae-%cf%81%ce%ae%ce%be%ce%b7
Για τους φίλους/φίλες που διαμένουν στο εξωτερικό, ή για τους… ανυπόμονους που διαμένουν εντός της χώρας, υπάρχει η δυνατότητα αποστολής κάθε φύλλου της εφημερίδας Ρήξη σε ηλεκτρονική μορφή (.pdf). Με μια απλή συνδρομή υποστήριξης (15€ για έναν χρόνο συνδρομής, δηλαδή 12 φύλλα) και την ηλεκτρονική σας διεύθυνση (που μας την αποστέλλετε στο perardin@gmail.com ή στο efrixi@gmail.com ή εναλλακτικά επικοινωνόντας μαζί μας στο 210 3826319), θα σας στέλνουμε την Ρήξη … πριν ακόμα κυκλοφορήσει στα περίπτερα. Την ίδια στιγμή, με την συμβολή σας βοηθάτε στην οικονομική βιωσιμότητα της εφημερίδας. Η συνδρομή σας μπορεί να γίνει στον εξής του λογαριασμό: Εθνική Τράπεζα 116/768054-65, ΙΒΑΝ GR120110 1160 0000 1167 6805 465, ΒΙC: ETHNGRAA,  Δικαιούχος: Γιώργος Καραμπελιάς. Στο ηλεκτρονικό μήνυμα γράψτε μας επίσης από ποιο τεύχος θέλετε να ενεργοποιηθεί η συνδρομή. Στηρίξτε την Ρήξη, την εφημερίδα του πατριωτικού, δημοκρατικού χώρου.

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Έκθεση «κόλαφος» του Περιφερειακού Συμπαραστάτη δείχνει το εύρος της αδιαφορίας της διοίκησης της Περιφέρειας για το Πεδίο του Άρεως


Πραγματικός κόλαφος είναι η έκθεση του Περιφερειακού Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης για το Πεδίο του Άρεως σε βάρος της διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής.
Στην ειδική πρότασή του που κατέθεσε στις 12 Ιουνίου 2017 και που συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ο Περιφερειακός Συμπαραστάτης γκρεμίζει την εικόνα ωραιοποίησης που επιχείρησε να στήσει μέσω συνέντευξης τύπου η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, την οποία δεν διστάζει να εγκαλέσει εμμέσως πλην σαφώς για αδιαφορία.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, ήδη µε την Ετήσια Έκθεσή του για το έτος 2015 είχε προτείνει την

Ο Δήμος Περιστερίου στηρίζει τις μητέρες με νεογέννητα παιδιά


Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζεται η πρωτοποριακή κοινωνική δράση "Από την πρώτη μέρα δίπλα τους" του Δήμου Περιστερίου, που στηρίζει τις νέες μητέρες, που έχουν ανάγκη για να φροντίσουν τα νεογέννητα παιδιά τους.
Βρεφικά κρεβατάκια, παιδικά καροτσάκια, βρεφικό γάλα, πάνες, λευκά είδη και όλη η "προίκα" του μωρού παρέχονται δωρεάν στις μανούλες που αγωνίζονται μόνες τους και σε συνθήκες ακραίας φτώχειας μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Σε πανελλήνιο επίπεδο αναγνωρίζεται το ανθρώπινο πρόσωπο της Δημοτικής Αρχής του Ανδρέα Παχατουρίδη, η οποία έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στα κοινωνικά προβλήματα των δημοτών, που τα τελευταία χρόνια δοκιμάζονται…
Στην καινοτόμα κοινωνική δράση "Από την πρώτη μέρα δίπλα τους" του Δήμου Περιστερίου συμμετέχουν οι μεγάλες εταιρείες  που προσφέρουν τα είδη για τις πρώτες ανάγκες του βρέφους. Γιατί όλα τα παιδιά αξίζουν και πρέπει να έχουν όλα τα απαραίτητα από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους.

Ι.Μ. Νέας Ιωνίας: Η Εορτή του θαύματος της Αγίας Ευφημίας



Πανηγυρικά τελέσθηκε την Τρίτη 11 Ιουλίου 2017 Αρχιερατική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της αναμνήσεως του θαύματος της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας κατά την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο (451) στον ομώνυμο Ιερό Ναό στη Νέα Χαλκηδόνα.


Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης, της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, πλαισιωμένος από Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως.
Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους Τοπικοί Άρχοντες, Εκπρόσωποι Μικρασιατικών Συλλόγων καθώς και πλήθος πιστών, οι οποίοι συνέρευσαν ευλαβικά στο Ναό για να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα, αλλά και το απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας που φυλάσσεται εντός του Ναού.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο θαυμαστό βίο και στα σπάνια πνευματικά χαρίσματα της Αγίας Ευφημίας, τονίζοντας τη σημασία του θαύματος που επιτέλεσε κατά τις εργασίες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος, με το οποίο επικύρωσε την Ορθόδοξη Πίστη.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη: Ή από τον Βαρουφάκη στον Τσακαλώτο


Του Γιώργου Καραμπελιά
Την πιο ολοκληρωμένη αποτύπωση της θανατερής γελοιότητας που συνιστά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., αποτελούν οι διαδοχικοί κάτοχοι του υπουργείου Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκηςκαι Ευκλείδης Τσακαλώτος. Καθόλου τυχαία, συμμερίζονται το ίδιο “λουκ” του αντισυμβατικού νεοφιλελεύθερου αστού με μαρξιστικό επίχρισμα. Το σακίδιο στον ώμο, τα τσαλακωμένα ρούχα και μια ακατάσχετη φλυαρία, όταν βρίσκονται στην ελληνική Βουλή ή μπροστά σε κάποιο μικρόφωνο. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο, σημειολογικά, για την τύχη της χώρας, ότι το σημαντικότερο υπουργείο –μια και το σχεδόν αποκλειστικό ζήτημα της χώρας, τα προηγούμενα χρόνια, ήταν το μνημόνιο, το χρέος και οι σχετικές διαπραγματεύσεις– κατέχεται από δύο υπουργούς αγγλοσαξωνικής κοπής εκ των οποίων ο δεύτερος δεν γνωρίζει καλά-καλά ελληνικά, και οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στα πιο καταστροφικά αποτελέσματα, συναγωνιζόμενοι ακόμα και τον μοιραίο προκάτοχό τους, Παπακωνσταντίνου, επί κυβέρνησης ΓΑΠ.
Ο Βαρουφάκης, που προηγήθηκε, κατόρθωσε, εφαρμόζοντας με το παραπάνω τη στρατηγική του Τσίπρα, να διαλύσει μέσα σε 6 μήνες ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία της χώρας –με ένα κόστος που, κατά τον Regling, φτάνει τα 100 δισ. εκατομμύρια ευρώ–, να οδηγήσει σε διαρροή 40 δισ. ευρώ από τις τράπεζες και εν τέλει να τις κλείσει, προκαλώντας υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση και εκχώρηση στα ξένα funds («αγάπη μου, σήμερα έκλεισα τις τράπεζες») και, εν τέλει, να επιβάλει ένα μόνιμο καθεστώς κεφαλαιακών ελέγχων που αποτελείωσαν τις εξαγωγές και τις επενδύσεις της χώρας. Βέβαια, όλα αυτά διανθισμένα με γελοίους λεονταρισμούς στα Γιούρογκρουπ και στα διεθνή φόρα· αυτός, ένας άνθρωπος του Σόρος, οικονομικός σύμβουλος του ΓΑΠ, ένας διεθνής γυρολόγος της κακιάς ώρας, που βρήκε ένα λαό κυριολεκτικά σε τετανία και παραζάλη, ώστε να τον αναδείξει, μαζί με τον αρχηγό του, στην κορυφή της χώρας, στην πιο δύσκολη στιγμή της.
Έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα γι’ αυτόν, που θα αποτελούσε έναν άσεμνο πλεονασμό το να συνεχίσω να αναφέρομαι στην «προσωπικότητά» του Gianis (sic). Και όμως, σε μία εποχή όπου οι φελλοί επιπλέουν διεθνώς, μεταβλήθηκε, προς στιγμήν, ακόμα και σε διεθνή μιντιακή φιγούρα μιας Δύσης σε παρακμή, ενώ επιχείρησε ακόμα και να δημιουργήσει «ευρωπαϊκό κόμμα», επιστρατεύοντας διάφορες ξεπεσμένες δόξες της ευρωπαϊκής αριστεράς, των περασμένων δεκαετιών, όπως τον Τόνι Νέγκρι και τον Σλαβόι Ζίζεκ. Αλλά επειδή από ένα σημείο και μετά άρχισαν να τον παίρνουν χαμπάρι στην Ευρώπη, επανήλθε πλησίστιος στους γνωστός «χαχόλους», τους Έλληνες, όπου αντί να κυκλοφορεί από γωνία σε γωνία, κρυπτόμενος διά τον φόβο των ζαρζαβατικών και του εισαγγελέα, πραγματοποιεί και συγκεντρώσεις στο Βελλίδειο.
Και σήμερα βγαίνει και πάλι στην επιφάνεια το μεγάλο σχέδιο –το οποίο είχε εξυφάνει μαζί με τον αδίστακτο γιάπη– για να οδηγήσουν την Ελλάδα σ’ ένα καθεστώς που θα τους διασφάλιζε για πολλά χρόνια την εξουσία – αλλά ας όψεται ο Πούτιν που δεν συναίνεσε.  Και έτσι, «απλώς», κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την οικονομία της χώρας για να την παραδώσουν στα χέρια του Schaeuble, που ήταν ο δήθεν αντίπαλός τους.
Ο Τσακαλώτος, που ακολούθησε, δεν φτάνει βέβαια στο ύψος του Γιάνη, εξάλλου η επαναστατική περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ, με έμβλημα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη, φτάνει μόνο μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Στη συνέχεια, έπρεπε να βρεθεί ένας εξίσου αμοραλιστής τύπος, για να υπογράψει την εκχώρηση στους ξένους του συνόλου της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και ενός μεγάλου μέρους της ιδιωτικής, για να επιβάλει ουσιαστικά δύο νέα επαχθή μνημόνια, για να εκχωρήσει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις τράπεζες, να κατεβάσει το αφορολόγητο στο μισό, να κατακρεουργήσει τις συντάξεις, να δεχθεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πέντε χρόνια και 2% για εξήντα χρόνια, να ξιφουλκεί για το χρέος και να αποδεχθεί μηδενικές μειώσεις, να «σκίζεται» για την ποσοτική χαλάρωση και να καταλήξει, μια και απέτυχε και σε αυτό, ότι είναι ασήμαντη…
Όπως, για την πρώτη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κατάλληλος άνθρωπος ήταν ένας καμποτίνος των πλατειών, ονόματι Βαρουφάκης, έτσι, στην δεύτερη περίοδο της προδοσίας και της εκχώρησης, ο κατάλληλος άνθρωπος ήταν ένας αγγλόφωνος «μαρξιστής» που κορδακίζεται ότι ηγείται της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλει τις ευαισθησίες του για το Gay Parade και καθυβρίζει ασύστολα όσους του αντιπαρατίθενται στη Βουλή. Αυτός ο επαναστάτης της ελεεινής μορφής, με τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στην Black Rock, –που δεν είχε καν την στοιχειώδη ευθιξία να τα φέρει στην Ελλάδα– κατά περιόδους, δηλώνει ότι δεν θα κάνει πίσω και «θα παραιτηθεί», αλλά είναι πάντα εκεί για να εισπράττει τα εύγε του Σόιμπλε.
Αποτελεί μία ακόμα απόδειξη όχι μόνο της δεδομένης ανικανότητας και αθλιότητας των κυβερνώντων, αλλά και της έκπτωσης του ίδιου του αισθητήριου του ελληνικού λαού. Αντί να στείλουν τον Τσακαλώτο στο σπίτι του να μάθει ελληνικά, και να υπογράφει τα ξεπουλήματά του τουλάχιστον στην μητρική του γλώσσα, νιώθουν τη βαθιά χαρά του αποικιοκρατούμενου, –«αριστερού» και μη– μια και ο υπουργός τους δεν γνωρίζει ελληνικά, και κατάγεται από οικογένεια πατρικίων εθνικοφρόνων. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Τσακαλώτος τονίζει επίτηδες την αδυναμία του να μιλά σωστά ελληνικά, για να κινητοποιεί στους Έλληνες κάποια βαθιά κρυμμένα σύνδρομα ξενοδουλείας. Βλέπεις, έχουμε υπουργό που εκφράζεται καλύτερα στη γλώσσα των αφεντικών και αγνοεί εκείνην των ιθαγενών, και επιπλέον είναι και εγγονός προβεβλημένου κομμουνιστοφάγου στρατηγού! Ακόμα και οι οξύτεροι επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του, στο «Σκάι» ή στην «Καθημερινή», όπως ο περιβόητος Στέφανος Κασιμάτης (alias «Φαληρεύς»), είναι όλο αγάπες και χαριεντίζονται με τον «Euclides», διότι προφανώς κινητοποιεί κάποια ξενόδουλα κύτταρα –εξάλλου είναι και «δικός τους», εγγονός του στρατηγού.
Καθόλου τυχαία, τέλος, και ο Βαρουφάκης και ο Τσακαλώτος έχουν ως κοινό τους σύμβουλο τον κορεάτη Kim που ανέλαβε, μαζί με τον Galbraith, να ετοιμάσει την επαναστατική έξοδο της χώρας από το ευρώ, γιατί καλά τα επαναστατικά εγχειρήματα, αλλά ας βάζουμε και κανέναν ξένο μπροστά.
Και προφανώς δε, για όλα τα σημεία και τέρατα τα οποία έχουν διαπράξει αυτοί οι κύριοι και οι σύμβουλοί τους, επί δυόμισι χρόνια, δεν υπάρχει ούτε έρευνα της Βουλής ούτε εισαγγελική παρέμβαση, ούτε καν κατακραυγή από τον Τύπο και την ψευδο-διανόηση της χώρας.
Ενορχηστρωτής, ηθικός και φυσικός αυτουργός αυτών των εγκλημάτων και των φαιδροτήτων, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, μαζί με τον Βαρουφάκη και τους υπολοίπους, οργάνωσε και εκτέλεσε συνειδητά την αποδυνάμωση και την εκχώρηση στους ξένους της οικονομίας της χώρας, αρχικώς με στόχο κάποιο δήθεν επαναστατικό grexit και στη συνέχεια υλοποιώντας τη μεταβολή της Ελλάδας σε απροκάλυπτη αποικία. Γι’ αυτό, καθώς πλησιάζει η ώρα της κρίσης και της εξάντλησης του χρόνου της εξουσίας τους, περνάει ο ίδιος όλο και πιο ανοικτά σε κουτσαβάκικες συμπεριφορές, όπως έκανε με τα ΜΜΕ, ή στην Βουλή, βγάζοντας συχνά-πυκνά, στο προσκήνιο, ως μπαμπούλα, τον Πολάκη. «Κωλώνουν τα παλικάρια»;

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Εναλλακτική Συνάντηση Άρδην | Πλατανιάς Πηλίου | Κάμπινγκ Λουίζα | 19-23 Ιουλίου 2017


Σας προσκαλούμε 19 έως 23 Ιουλίου 2017 στην εναλλακτική συνάντηση του Άρδην στον Πλατανιά Πηλίου με συζητήσεις, εργαστήρια, περιηγήσεις, μουσικές βραδιές κ.ά.
Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Κάμπινγκ Λουίζα κόστος συμμετοχής και διαμονής στον Κάμπινγκ:
Για κρατήσεις μέχρι 30 Ιουνίου κόστος 30 ευρώ. 
Για κρατήσεις μετά τις 30 Ιουνίου κόστος 35 ευρώ.
Για όσους επιθυμούν να διαμείνουν σε δωμάτια υπάρχουν επιλογές πέριξ του Κάμπινγκ.

Δηλώσεις Συμμετοχής:
Αθήνα:
τηλ. 210 3826319, 6947026648
Θεσσαλονίκη:
τηλ. 2310543751

Το πρόγραμμα της συνάντησης 

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017
17:00 Υποδοχή Κατασκηνωτών
21:00 Μουσική Βραδιά

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017
11:00 Πεζοπορία – Οικοπεριήγηση στον Πλατανιά και στην ευρύτερη περιοχή του Νοτιοανατολικού Πηλίου
20:00 Προβολή της ταινίας «Έξοδος 1826» και συζήτηση με τον σκηνοθέτη  Βασίλη Τσικάρα

Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017
12:00 Εργαστήριο με θέμα «Μηδενισμός και Νεολαία»
Ομιλητές:
Γιάννης Ξένος,  Μέλος Κινήματος Άρδην
Γιώργος Ρακκάς, Πολιτικός Επιστήμονας
19:00 Εκδήλωση με θέμα «Αναζητώντας απάντηση στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό»
Ομιλητές:
Αντώνης Δαλούκας, Εκπρόσωπος FARE στην Ελλάδα
Θανάσης Τοπούζης, Προπονητής Μπάσκετ
Μάκης Διόγος, Αθλητικός συντάκτης
Παρεμβάσεις από εκπροσώπους των ομάδων: Αργεντινή Καρδίτσας, Τοξότης Βόλου, Δημητριάς Βόλου
21:00 Συναυλία – Παρουσίαση του μουσικού προγράμματος  «Ρεβάνς»
Χρήστος Παπαδόπουλος, (Φωνή – Κλαρίνο)
Αστέρης Κωνσταντίνου, (Φωνή – Κιθάρα – Φυσαρμόνικα)

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017
12:00 Εργαστήριο με θέμα «Κινήματα απελευθέρωσης στην Ελλάδα και στον κόσμο»
Ομιλητές:
Θεόδωρος Ντρίνιας, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πατρέων
Τάσος Χατζηαναστασίου, Φιλόλογος, Συγγραφέας

19:00 Εκδήλωση με θέμα «Η αντιστασιακή υφή του ελληνικού πολιτισμού»
Ομιλητές:
Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας, Εκδότης Περιοδικού Άρδην
21:00 Γλέντι με ζωντανή μουσική
Σύντομα θα κυκλοφορήσει το πλήρες πρόγραμμα του κάμπινγκ.










Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνείστε στα 210-3826319 (Αθήνα) και 2310-543751 (Θεσσαλονίκη)
Εναλλακτικό Κάμπινγκ

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Καταγγελία Δήμου Ιλίου για την απομάκρυνση της Κινητής Ιατρικής Μονάδας του ΕΚΑΒ


Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ιλίου, με την υπ’ αριθμ. 186/2017 ομόφωνη Απόφασή του, καταγγέλλει τον Πρόεδρο του ΕΚΑΒ και τον Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας για την απομάκρυνση της Κινητής Ιατρικής Μονάδας του ΕΚΑΒ από το Ίλιον. Τους καλεί να επανεξετάσουν αυτή τους τη στάση και προειδοποιεί ότι θα προχωρήσει σε κάθε προβλεπόμενη ενέργεια για την επαναφορά της.

Η Κινητή Ιατρική Μονάδα του ΕΚΑΒ ήταν εγκαταστημένη για 20 περίπου χρόνια στο Ίλιον, βάσει χωροταξικών και πληθυσμιακών κριτηρίων και ο Δήμος Ιλίου κάλυπτε το σύνολο των λειτουργικών δαπανών για τη χρήση του χώρου στέγασης του προσωπικού του ΕΚΑΒ σε κτίριο επί της οδού Νέστορος 101 (μισθώματα, λογαριασμοί οργανισμών κοινής ωφέλειας, δαπάνες διαδικτύου, κλιματισμού, υπηρεσίες καθαριότητας  κλπ.).

Όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος:

«Λόγω της στρατηγικής της θέσης, η Μονάδα εξυπηρετούσε με τον καλύτερο τρόπο τους κατοίκους του Δήμου μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Με δεδομένο ότι οι νοσοκομειακές μονάδες που καλύπτουν τη Δυτική Αθήνα βρίσκονται αρκετά μακριά, η απομάκρυνσή της στερεί από τους πολίτες την άμεση ιατρική φροντίδα που τους παρείχε έως σήμερα. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση και θα κάνουμε ό,τι προβλέπεται προκειμένου να επανέλθει στην πόλη μας.»

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην (τ. 107-8) με αφιέρωμα στην αποδόμηση της Ιστορίας


Κυκλοφορεί σε περίπτερα και βιβλιοπωλεία το νέο τεύχος του Άρδην (τ. 107-8) με αφιέρωμα στην αποδόμηση της Ιστορίας που επιχειρείται από το υπουργείο Παιδείας και δεύτερο αφιέρωμα στο φάντασμα του Λαϊκισμού που πλανάται πάνω από την Ευρώπη.
Στο αφιέρωμα για την αποδόμηση της Ιστορίας θα διαβάσετε:
  • Η εθνοαποδομητική ιστοριογραφία και το πέρασμά της από το Πανεπιστήμιο στο σχολείο.
  • Ο Κωνσταντίνος Χολέβας γράφει ότι η «Νέα Ιστορία» του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής θέλει  ελληνόπουλα χωρίς εθνική ταυτότητα.
  • Ο Τάσος Χατζηαναστασίου εξηγεί πως  φτάσαμε από την προβληματική σχολική Ιστορία
    στην «μη Ιστορία» και γιατί πρέπει να απορριφθεί η πρόταση για το μάθημα της Ιστορίας του ΙΕΠ.
  • Γιώργος Ρακκάς για τον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης και το φύλο.
  • O Δημήτρης Ναπ. Γιαννάτος για την ελληνική γλώσσα και αποδόμηση και τα όρια μεταξύ θεωριών συνωμοσίας και επιστήμης.
Στο δεύτερο αφιέρωμα του τεύχους, ασχολούμαστε με το «κύμα του λαϊκισμού» που σαρώνει την Ευρώπη. Τρομοκρατημένες οι άρχουσες ελίτ και η κατεστημένη δημοσιογραφία, καταγγέλλουν νυχθημερόν, τον νέο μεγάλο εχθρό τους, που αποκαλούν εθνολαϊκισμό.
  • Ο Ντομένικο Βαλέντσα ακτινογραφεί το κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία που δημοσκοπικά εμφανίζεται κοντά στο 30%.
  • Ο Δημήτρη Παπαμιχαήλ  παρουσιάζει την πολιτική γεωγραφία των γαλλικών εκλογών
  • Ο Βιλύ Πελετιέ καταγράφει την εμπειρία του ως ακτιβιστής, που συμμετείχε επί πολλά χρόνια σε διάφορες αντιρατσιστικές οργανώσεις της άκρας αριστεράς και αναρωτιέται για τις διάφορες μορφές πάλης που χρησιμοποίησε, χωρίς επιτυχία, ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο. Η μαρτυρία του μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς το τελευταίο κατόρθωσε να γίνει ένας από τους αποφασιστικούς παίκτες των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας.
  • Ο Ευάγγελος Κοροβίνης γράφει για την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση  που πεθαίνει και αναρωτιέται αν ο νεοεθνικισμός ανατέλλει.
Στα ζητήματα επικαιρότητας: 
  • Οι Γιώργος Καραμπελιάς και Γιώργος Ρακκάς για την Ελλάδα που μετατρέπεται σε μια πολυκατεχόμενη και κατατεμαχισμένη χώρα.
  • Παρουσιάζουμε την νέα κινητοποίηση της Παγχιακής Επιτροπής Αγώνα όπου χιλιάδες πολίτες, με ειρηνική διαμαρτυρία απαίτησαν εκ νέου από τις αρχές να αλλάξουν κατεύθυνση και να ενστερνιστούν το αίτημα άμεσης αποσυμφόρησης του νησιού. Παραθέτουμε από αυτήν τη σημαντική διαμαρτυρία, που δεν έτυχε την προσοχή που της έπρεπε, την ομιλία του μέλους της Παγχιακής, Μανόλη Σιδεράτου και το ψήφισμα με τα αιτήματα της Επιτροπής.  Επίσης, ένα ντοκουμέντο που αποδεικνύει την μειωμένη κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγαίο.
  • Ο  Σιλουανός Νικολάου γράφει για μια νέα ελπιδοφόρα κίνηση που ξεκίνησε στην Κύπρο και παραθέτουμε αποσπάσματα από την Ιδρυτική Διακήρυξη της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Πολιτών.
  • Ο Γιάννης Ξένος ασχολείται με την διαμόρφωση του Τύπου σε μια χώρα πολυ-αποικία
  • Ο Αθανάσιος Γκότοβος με αφορμή τις ναζιστικές θηριωδίες στο Δίστομο γράφει για την διαχρονική συγκάλυψη των ναζιστικών εγκλημάτων.
  • Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει τις ρίζες του ενδοτισμού της ελληνικής Αριστεράς.
  • Ενώ, ο «Χαγκέας» διατυπώνει κάποιες προτάσεις αναμόρφωσης του  χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Στο τεύχος θα διαβάσετε τον φάκελο που ετοιμάσαμε για τον εάν η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μύθος, συνωμοσία κ.λπ. Οι Στεφάν Φουκάρ και Γκαρί Νταγκόρν παρουσιάζουν τις βασικές διαστρεβλώσεις όσων προπαγανδίσουν ότι δεν υφίσταται υπερθέρμανση του πλανήτη.
Στα Διεθνή, τον Πολιτισμός και τις Ιδέες
  • Ο Βέρνερ Ρουφ εξηγεί γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Καντάφι και τον ρόλο της Γαλλίας στον πόλεμο στην Λιβύη
  • Η Μ.Δ. για τις Αμβλώσεις την Γυναίκα, την κοινωνία, το κράτος και τα δικαιώματα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
  • Ο Γιάννης Σαΐνης γράφει ένα σχόλιο πάνω στον βίο του Αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου
  • Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Τάσου ΠολυμέρηΜύθος Ομόρριζος: Καβάφης – Θεόφιλος – Μακρυγιάννης. 
  • Ο Άγγελος Γουνόπουλος με αφορμή ότι η Πάολα τραγούδησε Χατζιδάκι γράφει για την Συγχώρεση.
  • Το διήγημα του Γιάννη Τσέγκου, Νοσηλεία.
  • και μια βιβλιοκριτική του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου για το βιβλίο του Γ. Καραμπελιά, Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς, Η Υπέρβαση.
Για ηλεκτρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε στην ιστοσελίδα των Εναλλακτικών Εκδόσεων 

Δήμος Αγίας Βαρβάρας : Θαλάσσια μπάνια


Ο Δήμος Αγίας Βαρβάρας όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, δίνει τη δυνατότητα στους δημότες και κατοίκους της πόλης που δεν δύνανται να πάνε διακοπές, να αποδράσουν σε κοντινή παραλία της Αττικής απολαμβάνοντας θαλάσσια μπάνια.
Τα θαλάσσια μπάνια θα πραγματοποιηθούν το μήνα Αύγουστο ως εξής:
ΤΡΙΤΗ 1/8/17
ΤΕΤΑΡΤΗ 2/8/17
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/8/17
ΤΡΙΤΗ 8/8/17
ΤΕΤΑΡΤΗ 9/8/17
Λεωφορεία θα αναχωρούν από 3 σημεία της πόλης για τα οποία θα υπάρξει ενημέρωση.
Αιτήσεις: από 3 έως και 14 Ιουλίου στις παρακάτω υπηρεσίες του Δήμου:

• 1ο ΚΑΠΗ, Καλαντζάκου 7, τηλ.: 210-5690075
• 3 ο ΚΑΠΗ, Ματσούκα & Αθανασίου Διάκου 97, τηλ.: 210-5696511
• ΚΕΦΑ, Ηρακλείου 20, Πλατεία Μακρυγιάννη, τηλ.: 210-5691161
Δικαιολογητικά:
1. Δελτίο αστυνομικής ταυτότητας αιτούντα.
2. Επίδειξη αποδεικτικού διεύθυνσης διαμονής (εκκαθαριστικό σημείωμα ή λογαριασμός ΔΕΚΟ)
3. Για παιδιά που δε συνοδεύονται από τους γονείς τους, απαιτείται μια επικυρωμένη υπεύθυνη δήλωση του γονέα για τον ορισμό υπεύθυνου συνοδού.